My first candle.. The initial step of everything is like getting a glimpse of what is oncoming..
My first candle hasn't got a wick.. It was decorating a wall of my bedroom, when I pierced it and I passed through the hole a string. Due to the gravity the obvious happened.. Fortunately, it isn't broken and I have it till today as a memory stuff. The story of this candle is very funny. The mould was made by plastic, and as it was natural, it started melting as I was adding the hot paraffin. I got paniced, because I was watching the paraffin going everywhere and I couldn't do anything. And in this way I learned how to clean paraffin of several surfaces when accidents happen. I had a second same mould and I used it as long as I let the hot paraffin be cooler. I made it when I was in Jounior Hihg School (2002-2004). Now it is safe in a place in my wardrobe.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΕΡΙ..Η ΑΡΧΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΗΜΙΣΥ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ..
Το πρώτο κερί δεν είχε φυτίλι.. Διακόσμησε έναν τοίχο όταν το τρύπησα και του πέρασα ένα σκοινί, αλλά σιγά σιγά, λόγω της βαρύτητας, συνέβη αυτό που φαίνεται..όχι και πολύ καθαρά.. Ευτυχώς δεν έσπασε και το έχω ακόμη για ενθύμιο. Η ιστορία του είναι αστεία. Το καλούπι του ήταν από πλαστικό κι όπως ήταν φυσικό άρχισε να παραμορφώνεται καθώς χύτευα την καυτή παραφίνη. Έβλεπα το κερί να τρέχει παντόυ και δεν ήξερα πως να το σταματήσω. Πανικοβλημένη σκεπτόμενη πως θα το καθαρίσω και πως η μαμά μου θα δικαιωνόταν που μου έλεγε συνέχεια πως της λερώνω την κουζίνα. Ύστερα από αυτό αναγκαζόμουν να χρησιμοποιώ γκαζάκια, παρόλο που τα φοβάμαι, και να τα φτιάχνω σε χώρους έξω απ' το σπίτι. Ναι, δεν τα κατάφερα να το καθαρίσω.. Τώρα όμως, μετά από τόσα ατυχήματα έχω μάθει να καθαρίζω το κερί από αρκετές επιφάνειες. Αστειεύομαι, απλά θέλει τον τρόπο του.. Πρέπει να επαίμβεις την κατάλληλη στιγμή, αφού το αφήσεις να κρυώσει λίγο, όχι όμως πάρα πολύ. (Αυτή η στιγμή είναι διαφορετική για κάθε επιφάνεια και για υφάσματα αρχικά η κατάψυξη είναι μία λύση για να φύγει το πολύ και μετά πλυντήριο σε υψηλή θερμοκρασία, αλλά και πάλι ανάλογα.) Είχα, όμως, κι ένα δεύτερο ίδιου σχήματος καλούπι, που αφού άφησα να πέσει λίγο η θερμακρασία της λιωμένης παραφίνης, τη χύτευσα και βγήκε το κερί που βλέπετε. Το έφτιαξα μεταξύ Α' και Β' Γυμνασίου (2002-2004). Τώρα βρίσκεται φυλλαγμένο σε ένα σημείο στην ντουλάπα μου.
Μου αρέσουν πολύ τα κεριά, οποιουδήποτε μεγέθους και σχήματος. Δυστυχώς δεν ξέρω να τα φτιάχνω... Θαυμάζω, ωστόσο, ένα λεπτοδουλεμένο έργο και ειδικά όταν αναδύει ένα γλυκό άρωμα, μεθυστικό θα έλεγα. Γενικά τα κεριά στολίζουν πολλά μέρη του σπιτιού μου, τα οποία δε χορταίνω να κοιτάζω... Κι αυτό που δείχνεις στη φωτογραφία είναι πολύ όμορφο, Κωνσταντίνα. Μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛεμονιά μου, σε ευχαριστώ.. Δεν είναι δύσκολο, αρκεί να το αγαπάς.. Αν σου αρέσουν τόσο δεν έχεις παρά να δοκιμάσεις κι αν θες έχω κάτι σελίδες να σου προτείνω.. Το κερί της εικόνας παραπάνω δεν είναι καν κερί κανονικό, γιατί δεν έχει φυτίλι.. Όμως είναι όμορφο κι είναι το πρώτο.. Εξάλλου, όπως γράφω στον τίτλο η αρχή είναι το ήμισυ του παντός..!!! Σε λίγο καιρό θα έχω ανεβάσει και τα τελευταία κεριά που έχω φτίαξει, ένα απ' τα οποία είναι δαπέδου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλεια!!! Ανυπομονώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ.: Αναρωτιέμαι πώς θα είναι το κερί δαπέδου...
auto to provlima me tis manes to exoume oloi telika :P kali epityxia stin prospatheia s coconut! perimenw na dw kainourgio post me dimiourgies s!
ΑπάντησηΔιαγραφή